Alles weten over de bekkenbodem

Wat is de bekkenbodem precies en wat is zijn functie?

De bekkenbodem, ook wel ‘perineum’ genoemd, bestaat uit een reeks spieren, weefsels en ligamenten die samen een soort ‘hangmat’ vormen ter hoogte van de bilnaad. Hij bedekt de onderste wand van het pelvis (het kleine bekken), tussen het pubisbot (de schaamsymfyse) en het staartbeen (coccyx).

De bekkenbodem ondersteunt de organen in deze streek (blaas, baarmoeder, endeldarm), zorgt ervoor dat de vagina kan samentrekken en waarborgt de urinaire en fecale continentie. Voorwaarde is wel dat hij gespierd en tegelijk soepel is. De bekkenbodem speelt trouwens ook een rol bij het seksueel genot: een krachtig perineum verhoogt de lustgevoelens bij de penetratie.

Uitgerekte bekkenbodem: welke gevolgen?

Een te sterk uitgerekte bekkenbodem kan een aantal gevolgen hebben. Hoewel die zelden ernstig zijn, kunnen ze wel bijzonder handicaperend zijn:

een te grote vaginale opening, gekenmerkt door een te grote ontspanning van de vaginale spieren. Deze afwijking kan optreden na één of meer bevallingen en een verminderde gevoeligheid veroorzaken tijdens de seksuele betrekkingen, maar er ook toe leiden dat tampons niet meer goed op hun plaats blijven zitten;
onvrijwillig urineverlies dat meestal optreedt bij een inspanning (hoest, lachbui, tillen van een last …). Bij ernstige verslapping kunnen sommige vrouwen zelfs niet langer hun urine ophouden;
winderigheid en/of spontaan stoelgangverlies;
genitale prolaps.

Bekkenbodemreëducatie

Om die ongemakken te voorkomen, met name na een zwangerschap, bestaat er een oplossing: bekkenbodemreëducatie. Die wordt gegeven door een kinesitherapeut(e) of een vroedvrouw, en heeft als doel de vrouw beter bewust te maken van haar bekkenbodemspieren en die te versterken. Er bestaan daarvoor verschillende technieken:

hypopressieve buikspieroefeningen: om de diepe buikgordel (de dwarse en de schuine buikspieren) en het perineum te versterken via ademhalingsoefeningen. Op die manier blijven alle inwendige organen op hun plaats en beginnen ze niet te verzakken. Deze oefeningen zijn noodzakelijk na een zwangerschap, maar het is ook nuttig dat alle vrouwen ze geregeld uitvoeren;
de manuele methode: de vroedvrouw of de kinesitherapeut(e) stopt zijn of haar vingers in de vagina en vraagt om de bekkenbodem samen te trekken en vervolgens te ontspannen;
elektrostimulatie, waarbij er een sonde in de vagina gestopt wordt en een zwakke en pijnloze elektrische stroom naar de bekkenbodem wordt gestuurd, om deze te doen samentrekken;
biofeedback: techniek waarbij de vrouw dankzij een vaginale sonde op een scherm de intensiteit en de duur kan volgen van de contractie die ze vrijwillig uitvoert. In sommige gevallen kunt u zelfs spelletjes doen op het scherm, en daarbij uw contracties gebruiken als joystick, kwestie van deze oefeningen aangenamer te maken!