Braxton Hicks-contracties: hoe ze herkennen?

Wat zijn Braxton Hicks-contracties?

Vanaf de eerste dag brengt de zwangerschap bij de toekomstige mama talrijke hormonale en musculaire veranderingen teweeg. De wijziging van de baarmoeder is er één van. Tijdens de zwangerschap verwijdt en verandert de uterus, en dat verschijnsel veroorzaakt contracties van de baarmoeder. Braxton Hicks-contracties zijn contracties van de baarmoeder van voorbijgaande aard. In tegenstelling tot werkelijke weeën, zijn ze geen signaal voor het begin van de bevalling en hebben ze dus niet als doel de baarmoederhals te verwijden om de baby te laten passeren.

Er bestaat nog steeds geen consensus over de reden van hun bestaan. Sommige dokters denken dat zij dienen om de baarmoederhals voor te bereiden op de bevalling – ze zijn met andere woorden een soort van ‘repetitie’! Voor anderen hebben zij als doel de spiertonus van de baarmoeder op peil te houden met het oog op de bevalling.

Wanneer en hoe manifesteren ze zich?

Braxton Hicks-contracties manifesteren zich door onregelmatige samentrekkingen van de baarmoeder gedurende ongeveer 30 seconden, één à twee keer per uur en soms verscheidene keren per dag. Door de handen ter hoogte van de onderbuik te houden, kan de vrouw haar baarmoeder voelen verharden. Die ‘valse’ contracties komen vanaf het begin van de zwangerschap voor, maar worden niet door alle vrouwen gevoeld.

Bij het overgrote deel komen ze pas na het tweede trimester van de zwangerschap voor. Ze kunnen onaangenaam zijn en gepaard gaan met een trekkerig en drukkend gevoel in de buik, die hard wordt. Sommige vrouwen ervaren het als pijnlijke maandstonden.

Echte of valse weeën?

Bij vele mama’s veroorzaken Braxton Hicks-contracties angst. De volgende weetjes kunnen u helpen om echte van valse contracties te onderscheiden.

Braxton Hicks-contracties:

• doen zich per uur niet meer dan één à twee keer voor, enkele keren per dag en de frequentie verhoogt niet in de tijd,
• zijn onregelmatig,
• duren niet lang (ongeveer 30 seconden),
• zijn niet echt pijnlijk – soms zelfs pijnloos – en wanneer ze pijnlijk zijn, verergert de pijn niet tijdens de volgende contracties,
• verminderen soms als gevolg van een eenvoudige verandering van activiteit (stappen …) of van houding,
• worden soms veroorzaakt door bepaalde activiteiten met een gemiddelde intensiteit, zoals boodschappen dragen.

Echte weeën:

• zijn regelmatig en aanhoudend,
• duren minstens 30 seconden, maar worden langer naarmate de tijd verstrijkt,
• verhogen in frequentie en intensiteit (pijn) in de tijd,
• gaan soms gepaard met andere symptomen: spanning in de onderrug, drukgevoel in de vagina …

Wanneer de baby te vroeg komt …

Wanneer ‘echte’ weeën vóór de 37^ste week optreden, kan dat wijzen op een vroeggeboorte, vooral wanneer ze gepaard gaan met vaginale afscheiding (helder of met bloedsporen). Neem in dat geval meteen contact op met uw geneesheer of vroedvrouw, of met het ziekenhuis.