Keizersnede in 7 vragen

1. Wat is een keizersnede precies?

Een chirurgische ingreep waarbij de zuigeling ter wereld gebracht wordt door een insnijding te maken in de onderbuik (de buikwand en de baarmoeder), wanneer een natuurlijke bevalling onmogelijk is. Er kan besloten worden tot een keizersnede wanneer bepaalde tegenindicaties een normale vaginale bevalling in de weg staan. Daarnaast kan het ook om een spoedoperatie gaan, tijdens de weeën, wanneer de zuigeling tekenen vertoont (die duidelijk te zien zijn op de monitoring) dat het tijd is om in te grijpen.

2. Hoe verloopt een keizersnede?

Een keizersnede wordt altijd uitgevoerd in het operatiekwartier. De vrouw moet gaan liggen en blijft wakker. Alleen haar onderlichaam wordt verdoofd, zodat ze haar bevalling actief kan meemaken. De chirurg maakt dan een horizontale insnijding van een tiental centimeter, 2 tot 3 centimeter boven het schaambeen (pubis). Hij verlegt de buikwandspieren, zonder ze door te knippen, en moedigt de patiënte aan om te persen. Vervolgens geleidt de chirurg-verloskundige de baby uit de baarmoeder en legt hij hem op de moeder, zodat er huidcontact is. Tot slot naait hij de baarmoeder en de buikwand weer dicht. Een keizersnede duurt in totaal ongeveer 30 minuten.

3. In welke gevallen is een keizersnede aangewezen?

De twee belangrijkste redenen voor een keizersnede zijn:

• Het welzijn van de baby: als de foetus geen energie meer heeft om de weeën te verdragen (en hij hartritmestoornissen vertoont), er sprake is van een verkeerde ligging (schouderligging, dwarsligging) of de navelstreng zich in een abnormale positie bevindt, wordt een keizersnede overwogen.
• Het welzijn van de moeder: sommige medische redenen kunnen een natuurlijke bevalling in de weg staan: een te smal bekken, zodat de baby niet kan indalen, hartaandoeningen die een bevalling te zwaar maken, ernstige arteriële hypertensie (te hoge bloeddruk), het vroegtijdig loskomen van de placenta …

4. Wat zijn de risico’s van een keizersnede?

Dankzij de vooruitgang in de chirurgie en de anesthesie-reanimatie, zijn de risico’s voor moeder en foetus vandaag minimaal en liggen ze niet hoger dan bij een klassieke buikoperatie. Wel is de bloeding iets heviger dan bij een vaginale bevalling, en kan het litteken infecteren.

5. En nadien?

Tijdens de eerste uren na de keizersnede moet de mama tot rust komen, samen met haar baby en haar partner. Wel is de postoperatieve pijn heviger dan bij een normale bevalling. Daarom krijgt de patiënte een morfinepompje om haar pijn onder controle te houden.

In de loop van de dag of de dag nadien mag de moeder opstaan, met de hulp van een kinesitherapeut of een vroedvrouw. Er wordt gedurende twee dagen een verband op het litteken gelegd, waarna het moet genezen in de vrije lucht. Als de draadjes niet resorbeerbaar zijn, komen vroedvrouwen ze ongeveer 7 à 10 dagen na de ingreep verwijderen.

6. Is mijn litteken zichtbaar?

De dag na de bevalling is het litteken inderdaad zichtbaar, maar geleidelijk vervaagt het. Enkele maanden na de operatie worden de rode vlekken minder opvallend en neemt het litteken de kleur van de huid aan. Na een jaar wordt het zo goed als onzichtbaar, omdat het verborgen zit onder het schaamhaar. Zelfs in bikini of in uw ondergoed is het dus onmogelijk te zien dat u een keizersnede ondergaan hebt.

7. Kan ik nog normaal bevallen na een keizersnede?

Uiteraard! Als de oorzaak van de keizersnede niet blijvend is (zoals een te smal bekken) en de eerste ingreep normaal verlopen is, is een vaginale bevalling perfect mogelijk bij een tweede bevalling. Wel is het aan te raden om een jaar te wachten, zodat het litteken niet kan opengaan tijdens de bevalling.