Vaginale schimmelinfecties

Wat is een vaginale schimmelinfectie?

Een vaginale schimmelinfectie, ook vulvovaginale candidiasis genoemd, is een ziekte die de vagina (de schede) en de kleine schaamlippen aantast. Het is een vaak voorkomend probleem: tot drie kwart van de vrouwen hebben er minstens een keer in hun leven last van. Het is geen gevolg van een slechte hygiëne, maar wel van een kwetsbare omgeving. Er zijn geen ernstige complicaties.

De verantwoordelijke voor deze infectie is een microscopische schimmel genaamd Candida albicans. Deze gist is vaak aanwezig in de vaginale flora, vaak zonder symptomen.

De heel kleine schimmel veroorzaakt een infectie als het evenwicht in de vaginale flora wordt verstoord door factoren, waardoor de schimmel zich vermenigvuldigt (om hier meer over te weten, ga naar ons artikel over de vaginale flora).

Een schimmelinfectie veroorzaakt jeuk van vulva en vagina.

Oorzaken van een vaginale schimmelinfectie

Tal van factoren kunnen het risico op het ontwikkelen van een vaginale schimmelinfectie verhogen:

• De inname van bepaalde geneesmiddelen;
• Hormonale veranderingen (puberteit, zwangerschap, menstruatie, orale anticonceptiva, hormoonspiraaltje …);
• Vermoeidheid en verzwakking van het immuunsysteem;
• Diabetes;
• Overmatige hygiëne (vaginale douches, irriterende zepen);
• Het intensief sporten met hevige transpiratie;
• Het bezoeken van chloorhoudende zwembaden;
• Nauwe en vochtige kleding;
• Het gebruik van inlegkruisjes;
• Suiker (alleen bij vrouwen met een gestoorde glucosetest).

Symptomen van een vaginale schimmelinfectie

De klachten kunnen gaan van eenvoudig ongemak tot zeer erge jeuk. Andere symptomen van vaginale schimmelinfectie zijn:

• Belangrijk vaginaal verlies: wit verlies en/of geel slijmerig verlies, meer dan gewoonlijk, maar geurloos (leukorroe);
• Branderig gevoel aan vulva en/of vagina;
• Kleine scheurtjes aan de ingang van de vagina die heftig jeuken;
• Rode soms gezwollen vulva;
• Pijn in de onderbuik;
• Pijn bij het plassen;
• Pijn bij seksueel contact.

Hoe aanpakken?

Het is in de eerste plaats beter zich te laten onderzoeken door een arts of een gynaecoloog. Door een klinisch onderzoek, soms gevolgd door een staalafname en een laboratoriumtest, kan de precieze diagnose worden gesteld. Het is inderdaad mogelijk om een vaginale schimmelinfectie te verwarren met een andere ziekte zoals trichomonas, een stoornis van de zuurtegraad van de vagina (cytolytische vaginose) of bepaalde huidziekten.

Hoe behandelen?

Uw arts of gynaecoloog zal u een antischimmelmedicatie voorschrijven om de schimmel uit te roeien. Deze geneesmiddelen kunnen onder verschillende vormen worden ingenomen: als tabletten langs de mond, of als crème of ovules langs de vagina. De arts kan u ook een lokaal aan te brengen crème voorschrijven bij ontsteking van de vulva.

Het is belangrijk dat u de behandeling volledig inneemt, ook al zijn de symptomen snel verdwenen, om herval te vermijden. Het vaginale reservoir is inderdaad een gunstige omgeving voor de overleving van de kiemen.

Voor de duur van de behandeling wordt aanbevolen om een condoom te gebruiken.

Een of twee infecties per jaar is normaal. Vanaf 4 infecties per jaar daarentegen kan de vaginale schimmelinfectie als recidiverend worden beschouwd. Dan is een onderhoudsbehandeling nodig. Het voorschrijven ervan is de taak van de gynaecoloog, die is het best geplaatst om een correcte diagnose te stellen en de persoonlijke risico’s te beoordelen. Hij/zij kan u ook uitleg geven over de mogelijke bijwerkingen van de behandeling.

Preventie

Enkele eenvoudige handelingen en gewoonten volstaan om het optreden van schimmelinfecties te vermijden.

• Eerder een douche nemen dan een bad;
• Vaginale douches vermijden en het water niet rechtstreeks in de vagina leiden;
• Zeep met neutrale pH gebruiken;
• Ondergoed in natuurlijke vezel (katoen) verkiezen;
• Geen te nauwe kleding dragen;
• Een nat zwempak niet aanhouden;
• Niet permanent inlegkruisjes dragen.