Wat is in-vitrofertilisatie?

In-vitrofertilisatie (ivf) is een medisch begeleide voortplantingstechniek (MBV), waarbij in het labo (in vitro) een door de eierstokken geproduceerde oöcyt bevrucht wordt door een zaadcel. Het embryo dat daardoor ontstaat in vitro wordt daarna teruggeplaatst in de baarmoeder.

De eerste baby die op deze wijze geboren werd – een zogenaamde ‘reageerbuisbaby’ – was Louise Brown. Dat gebeurde in 1978 in Groot-Brittannië. Sindsdien worden in België jaarlijks enkele duizenden baby’s op deze manier verwekt en hun aantal neemt voortdurend toe. Ongeveer 30% van de pogingen om zwanger te worden via een ivf-behandeling leiden uiteindelijk tot de geboorte van een kind dat dezelfde levenskansen heeft als een kind dat op natuurlijke wijze verwekt wordt.

Hoe gebeurt in-vitrofertilisatie?

Elke maand produceren de vrouwelijke eierstokken een oöcyt. Die wordt een eicel die eventueel bevrucht kan worden. In het geval van een ivf-behandeling worden de eierstokken gestimuleerd door dagelijks injecties met hormonen om verschillende oöcyten tot ontwikkeling te brengen. Als ze rijp zijn, worden die oöcyten verzameld. Die zogenaamde pick-up of eicelpunctie gebeurt in het ziekenhuis.
De dag van de pick-up worden er zaadcellen aan toegevoegd. Gewoonlijk wordt het spermastaal aangemaakt door masturbatie. Daarna is het afwachten of eicel en zaadcel samensmelten, en er bevruchting Na 14 uur worden de resultaten zichtbaar.
De embryo’s ontwikkelen zich dan verder onder streng gecontroleerde omstandigheden. Daarom plaatst men ze in een milieu dat gunstig is voor de celdeling.
Na 2, 3 of 5 dagen wordt het embryo (of de embryo’s, als het er meerdere zijn) teruggeplaatst in de baarmoeder van de vrouw. Dat is een pijnloze medische ingreep, waarvoor geen verdoving nodig is.
Daarna is het afwachten, want men moet twaalf dagen geduld oefenen voor men er zeker van het is dat het embryo overgaat tot innesteling. Het duurt inderdaad twaalf dagen eer men het hCG-gehalte – het zwangerschapshormoon dat geproduceerd wordt door de vrouw – kan opsporen in het bloed. Pas dan weet men of er inderdaad sprake is van een zwangerschap.
Tot slot wordt de zwangerschap bevestigd door een echografie, die gewoonlijk vier weken na de overdracht wordt uitgevoerd.

Wil je hierover meer weten, lees dat het artikel over de verschillende stadia van in-vitrofertilisatie

In-vitrofertilisatie, een oplossing voor vruchtbaarheidsproblemen bij mannen en vrouwen

Van bij de aanvang werd in-vitrofertilisatie (ivf) toegepast als oplossing bij slecht functionerende eileiders, die bij een vrouw een doorslaggevende rol spelen bij de bevruchting. Daarna heeft deze techniek zich uitgebreid naar andere aandoeningen van de vrouwelijke voortplantingsorganen.

Anderzijds ontbreekt het de zaadcellen soms aan de nodige energie om hun weg te zoeken naar de eicel. Soms heeft een man te weinig zaadcellen hebben, soms zijn die niet beweeglijk genoeg, of hebben ze een afwijkende vorm … Allemaal gebreken die een hinderpaal vormen voor de bevruchting en waarvoor ivf een oplossing kan bieden. In 2011 werden 7 IVF-behandelingen op 10² uitgevoerd, meerbepaald om die reden.

Er bestaat geen leeftijdslimiet om een ivf-poging te ondernemen. Niettemin betalen de ziekenfondsen slechts terug tot de leeftijd van 43 jaar. Een ivf-behandeling wordt ook niet uitgevoerd bij vrouwen na de menopauze.