Pre-eclampsie: een goede zwangerschapsfollow-up is essentieel!
Wat is pre-eclampsie?
Een toestand van pre-eclampsie bij een zwangere vrouw wordt concreet gekenmerkt door ernstige arteriële hypertensie (hoge bloeddruk), die vaak gepaard gaat met een hoge eiwitconcentratie in de urine, een signaal van nieraantasting. Naast deze problemen kunnen nog allerlei andere stoornissen optreden: bloedarmoede, gedaalde concentratie bloedplaatjes, hoofdpijn, gezichtsstoornissen … Deze complicatie komt voor bij ongeveer 5% 1 van alle zwangerschappen.
Wat zijn de oorzaken van pre-eclampsie?
Ook al komt pre-eclampsie voor in het tweede en het derde trimester, eigenlijk hangt ze samen met een slechte inplanting van de placenta in het prille begin van de zwangerschap. Daardoor worden er in het bloed van de moeder stoffen geproduceerd en vrijgegeven die geleidelijk de bloedvatwanden in het hele lichaam aantasten. Met als gevolg mogelijke problemen in de verschillende organen die onvoldoende doorbloed worden. Die problemen ontstaan pas in een tweede fase, meestal vanaf de 20ste week van de zwangerschap.
Welke risico’s voor moeders en hun baby?
Bij moeders kan pre-eclampsie ernstige schade veroorzaken aan de verschillende organen: nieren, lever, hersenen … In de zwaarste gevallen kan ze tot eclampsie leiden, mogelijk fatale convulsies (stuipen) als gevolg van het op hol slaan van de hersenzenuwcellen.
Bij baby’s kan de placenta-afwijking een intra-uteriene groeiachterstand veroorzaken of zelfs het afsterven van de foetus ‘in utero’ (in de baarmoeder).
Hoe pre-eclampsie op te sporen?
Gelukkig kennen we in België een intensieve zwangerschapsfollow-up die de ziekte kan opsporen bij de eerste symptomen, nog voor de situatie te ernstig wordt.
Elke maand meet de arts de bloeddruk en het eiwitgehalte in de urine van de moeder, de belangrijkste alarmsignalen van pre-eclampsie.
Alarmsymptomen
Bij sommige symptomen moet u meteen uw arts raadplegen:
- Ongewone en aanhoudende hoofdpijn
- Gezichtsstoornissen (‘vliegjes’ voor de ogen, flitsen …)
- Bloedruis in de oren, aanhoudende oorsuizingen
- Blijvend gevoel een pijnlijke knoop in de maag te hebben
- Gezwollen handen en/of voeten.
Wat zijn de risicofactoren voor pre-eclampsie?
- Ouder zijn dan 35 jaar
- Voor het eerst zwanger zijn (of voor het eerst zwanger zijn van een nieuwe partner)
- Een tweelingzwangerschap
- Persoonlijke of familiale antecedenten van pre-eclampsie
- Arteriële hypertensie
- Diabetes
- Een vaat- of nieraandoening.
De algemene toestand van de moeder speelt een rol bij de vraag of ze al dan niet complicaties zal krijgen. Vandaar het grote belang van een gezonde levensstijl vóór de bevruchting en tijdens de zwangerschap. Het is dan ook essentieel om te blijven bewegen en evenwichtig te eten.
Pre-eclampsie: welke behandeling?
De enig mogelijke behandeling van pre-eclampsie bestaat erin de placenta te verwijderen, waardoor de bevalling op gang moet worden gebracht. De beslissing van de artsen zal dan ook verschillen naargelang het stadium van de zwangerschap. Als de baby nog niet voldoende ontwikkeld is om levensvatbaar te zijn, zullen de artsen proberen om de zwangerschap zo lang mogelijk te laten duren en tegelijk het leven van de moeder centraal te stellen.
In afwachting zal de moeder opgenomen worden in het ziekenhuis en aangepaste zorg krijgen om de werking van haar aangetaste organen te verbeteren. Zo zal ze antihypertensiva krijgen om haar bloeddruk te verlagen, naast geneesmiddelen om een eclampsieaanval te vermijden.
Het doel is hoe dan ook tijd winnen om de foetus uit zijn extreme prematuriteit te halen, maar zodra de artsen van oordeel zijn dat het risico voor de moeder te hoog is, wordt de bevalling ingeleid.
Bron : 1/Dossier Inserm samengesteld in samenwerking met Daniel Vaiman, onderzoeksdirecteur bij het Inserm – januari 2013.
Publicatiedatum: 11-07-2017